Groot onderhoud… en toch verborgen gebleven.

Door Hans Wognum, expert in gastvrijheid.

Groot onderhoud aan de golfbaan is noodzakelijk. En dat het soms ook niet helemaal minutieus te plannen valt wanneer je greens en fairways gaat “prikken” en bezanden, alle begrip. Maar dat je daarmee jouw gasten verrast, is wel een punt.

Enige tijd terug kwam ik aan op een golfbaan om samen met een persoonlijke gast een ronde golf te gaan spelen. De starttijd hiervoor had ik telefonisch geboekt. Ik nam onze scorekaarten in ontvangst bij de caddiemaster en liep daarmee naar buiten om naar de eerste tee te gaan. Tijdens die wandeling kwam ik een bekende tegen, die net zijn eerste negen holes had afgerond. Hij waarschuwde me, dat hij – onverwacht – was geconfronteerd met groot onderhoud aan de greens. “Golfen in de Sahara”, noemde hij het. En dat ie daar niet vrolijk van werd. Nou, ik ook niet. Niet voor mijzelf, maar vooral niet voor mijn gast. Mijn enthousiaste gevoel van voorheen veranderde in een gevoel van onzekerheid. Geen idee, wat we konden verwachten. Daarnaast was er een gevoel, dat de organisatie me in de steek had gelaten, want ik had immers – als goed ambassadeur – mijn gast verleid om mee te gaan naar hun golfbaan.

Wat me nog het meest verbaasde was, dat ik tijdens het boeken van de starttijd en tijdens het ophalen van de scorekaarten op geen enkele wijze persoonlijk hierover was geïnformeerd door medewerkers van de golfbaan. Of een alternatief aangeboden had gekregen.

Soms wordt via de eigen website, een mailing aan de mensen uit de eigen database, bordjes op de locatie zelf en social media kanalen het groot onderhoud aangekondigd. Echter, een website wordt niet altijd geraadpleegd kort voorafgaand aan het daadwerkelijke bezoek, de mailing gaat alleen naar de mensen uit de database, de bordjes ontdek je pas als je er bent en via social media kanalen wordt niet iedereen bereikt, daar maar een klein deel van alle geplaatste berichten gelezen worden uit het grote aanbod aan berichten. Daar moet het dan maar net tussen staan. Het lijkt een “open deur”, maar een belletje vooraf – bij voorkeur gelijk nadat bekend was wanneer het groot onderhoud uitgevoerd zou gaan worden – had heel wenselijk geweest. Dan had ik zelf nog naar een alternatief kunnen kijken. En ik had helemaal ambassadeur kunnen worden, als ik tijdig een alternatief voor hetzelfde moment elders aangeboden had gekregen. Dat zou pas echt “wow” zijn geweest!

Wat heb jij ooit meegemaakt op dit vlak? Laat het me even weten via een reactie hieronder. Ik ben heel benieuwd.